Онзи ден....така ветровито спокоен...празен и леко мрачен аз се опитах,да допринеса за онези,които не са по-малко хора от нас,но им е отредено да живеят по-малко.....отредено им е да живеят винаги с голяма отговорност....бях добре,чувствах се добре,защото правех добро,чувствах се значима и знаеш ли,аз нямах намерение да му пиша,но той,като че ли чу моят повик...повик за помощ.....той ми писа.....в днешно време ако не е Скайп или ФБ чат аз щях да бъда друг човек, и той ми каза,той ме помоли да му кажа нещо положително.....
незавършена мисъл....
Декември 2010